Το Biutiful είναι μια ταινία μεταβατική στην καριέρα του Inarritu. Πίσω από τις διαδοχικές συμβάσεις συναισθηματικού εκβιασμού και κραυγαλέας σχηματικότητας, βρίσκεται μια μικρή μεν αλλά σημαντική αλλαγή πλεύσης: από το άτομο στην κοινωνία, από το καθαρά υπαρξιακό στο έντονα πολιτικό. Ίσως το πέρασμα στην Ευρώπη να επηρέασε τον Μεξικανό σκηνοθέτη, βλέποντας σε αυτήν μια ήπειρο μεταναστών και κατ'όνομα ανοιχτών συνόρων. Οι σκηνές των υπό εκμετάλλευση Αφρικανών κι Ασιατών, που βρέθηκαν στην Ισπανία αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον, φαντάζουν ανατριχιαστικά οικείες και η κινητική κάμερα καταργεί τις αποστάσεις προοικονομώντας το μέλλον σε έναν πλανήτη όπου, μιλώντας για αφθονία, γέρνει επικίνδυνα. Ωστόσο, εδώ έχουμε μόνο τα πρώτα δειλά βήματα προς τη μεταστροφή του Inarritu, γι'αυτό και στο τέλος είναι η ιστορία του (μικροκακοποιού, καρκινοπαθούς, φτωχού, διαζευγμένου, κερατά, ορφανού και ό,τι άλλο μπορεί να συμβεί σε έναν άμοιρο άνθρωπο) Uxbal που καταλαμβάνει το προσκήνιο. Ιστορία που όμως χάνει κάθε μέτρο, μετατρέποντας την αρχική καταθλιπτική διάθεση του θεατή σε πλήξη και στο τέλος σε αγωνιώδη προσμονή των τίτλων τέλους. Αν μπροστά από την κάμερα βρισκόταν οποιοσδήποτε άλλος ηθοποιός από τον συγκλονιστικό Bardem, το Biutiful θα κατέρρεε παρασέρνοντας και το εξαιρετικά επίκαιρο πολιτικό του σχόλιο.
Αχιλλέας Παπακωνσταντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου