Γυρισμένο με χειρουργική ακρίβεια εγγύτερη στον Haneke παρά στον Chabrol, το κύκνειο άσμα του παραγνωρισμένου Alain Corneau ιντριγκάρει ήδη από τον τίτλο του. Έγκλημα ενός έρωτα, λοιπόν, με αντικείμενο όχι κάποιο πρόσωπο, αλλά μία θέση: αυτή της επαγγελματικής επιτυχίας, της ανόδου, της επικράτησης στον ανταγωνιστικό στίβο των επιχειρήσεων. Το σαρκαστικό φινάλε λειτουργεί σαν ευφυής υπαινιγμός για το ανθρωποβόρο καπιταλιστικό σύστημα όπου ο δρόμος για την κορυφή είναι στρωμένος με πτώματα, δικαιολογώντας την κλινική, αποστασιοποιημένη σκηνοθετική ματιά της ταινίας. Με την καταλυτική συνδρομή της ανατριχιαστικά παράταιρης μουσικής, ο Corneau ξεπερνάει το σκόπελο της εξυπνακίστικης πλοκής και των επιδεικτικών ανατροπών χάρη στην ατμόσφαιρα ανησυχίας που απλώνει πάνω από τις σκηνές του, αλλά σκοντάφτει πάνω στην αδυναμία του δεύτερου μισού να καλύψει το κενό της εξαιρετικής Kristin Scott Thomas. Άξια συγχαρητηρίων για τις άκρως τολμηρές επιλογές της, η Ludivine Sagnier αδικείται όταν αναμετράται με μία ηθοποιό σαφέστατα ανώτερης κλάσης.
Αχιλλέας Παπακωνσταντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου