Πιστός στο ύφος με το οποίο τον πρωτοσυναντήσαμε οκτώ χρόνια πριν στο ντεμπούτο του, Jeux d’ Enfants, κάτι σαν ένας σπινταρισμένος Jeunet, ο Yann Samuel παρουσιάζει ένα ακόμα υπερ-ζαχαρωμένο παραμύθι πίστης στα παιδικά μας όνειρα και στην αθωότητα που αφήσαμε πίσω σαν ήρθαμε αντιμέτωποι με την κοινωνία του χρήματος και του ανταγωνισμού. Η Sophie Marceau ξεφαντώνει μέσα στον παλιμπαιδισμό της και η δήλωση της άρνησης απέναντι στην αλλοτριωμένη καπιταλιστική κοινωνία μας κάνει το φιλμ να μοιάζει με εισαγωγή στη φιλοσοφία για μαθητές δημοτικού. Πνιγμένο όμως στις αφόρητα κλισέ και μελό σκηνές και βουτηγμένο στην αφέλεια που ακόμα και τα παιδιά θα αποστρέφονταν, το ζήτημα είναι αν θα καταφέρει κάποιος να αντέξει μέχρι τους τίτλους τέλους.
Αχιλλέας Παπακωνσταντής
2 σχόλια:
Αντεξα μέχρι τέλους!Την περίμενα πιο καλή η αληθεια είναι...
Χεχε, κι εγώ άντεξα, αλλά ο Samuell πρέπει κατ'εμέ να ξεπεράσει την παιδική αφέλεια που καταδικάζει το ταλέντο του.
Δημοσίευση σχολίου