Βασισμένο σε διήγημα του Philip K. Dick, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του σεναριογράφου George Nolfi (Ocean’s 12, The Bourne Ultimatum) χρησιμοποιεί το είδος του sci-fi θρίλερ ως πρόφαση για μία, πρωταρχική στη βάση της, ρομαντική ιστορία: αγόρι γνωρίζει κορίτσι, ερωτεύεται παράφορα και κινεί θεούς και δαίμονες για να την έχει στην αγκαλιά του. Η (στοιχειώδης έστω) χημεία των Damon και Blunt αποζημιώνει για την ελαφρώς τραβηγμένη ιστορία της ερωτικής τους έλξης, όπως ακριβώς και η επιδέξια αξιοποίηση πραγματικών ανοιχτών χώρων στη Νέα Υόρκη στέκει ως αντίδοτο στα ατελείωτα κυνηγητά που καταλαμβάνουν το δεύτερο μισό της ταινίας αντικαθιστώντας, ατυχώς, την (μεταφυσικής τάξεως) μυστηριώδη ατμόσφαιρα του πρώτου μέρους. Για βαθύτερο προβληματισμό ούτε λόγος, σε μία πλοκή που φώναζε για ένα υπαρξιακό/πολιτικό σχόλιο πάνω στη δύναμη της επιλογής και την ελεύθερη βούληση ενάντια σε πάσης φύσεως ντετερμινισμούς. Ωστόσο, η εμμονή των blockbuster για κλειστού τύπου αφηγήσεις και στρογγυλεμένες απαντήσεις, οδηγεί τον προβληματισμό του The Adjustment Bureau σε καταδικαστική αυτοαναίρεση: ο αγώνας των David και Elise για να σώσουν τον έρωτά τους δεν είναι ύμνος στην ελευθερία, αλλά νομοτέλεια υπαγορευμένη από προηγούμενο σχέδιο των ρυθμιστών. Δε χρειάζεται να φτάσει το (εντελώς) απότομο φινάλε για να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι ο Nolfi δεν είναι Nolan. Κι ας συνεπικουρείται από τον πάντα απολαυστικό Terrence Stamp.
Αχιλλέας Παπακωνσταντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου