1. Hoop Dreams
"Για την πρωτιά, η επιλογή μου δεν είναι μια ταινία μυθοπλασίας, παρόλο που εμφανίζεται ως τέτοια, άλλα ένα ντοκιμαντέρ με τον τίτλο Hoop Dreams, από το 1994. Ξεκινάει σαν ένα μισάωρο ντοκιμαντέρ για δύο παιδιά της πόλης που υπήρξαν υποσχόμενοι καλαθοσφαιριστές στο γυμνάσιο. Αλλά το φιλμ συνέχισε να "μεγαλώνει" καθώς ακολουθούσε τις ζωές τους, καλύπτοντας σχεδόν πέντε χρόνια, καθώς και οι δύο στρατολογούνται από ένα προαστιακό γυμνάσιο - μπασκετική υπερδύναμη, και η μοίρα φέρνει μια στροφή στο πεπρωμένο τους. Για μένα, η μεγαλύτερη αξία της ταινίας βρίσκεται στο ότι μας βοηθάει να αποδράσουμε από τα "κουτιά" μας του χρόνου και του χώρου και να συμπαθήσουμε τους άλλους ανθρώπους - μας βάζει στη θέση κάποιου άλλου. Το Hoop Dreams, από τον Steve James, τον Frederick Marx και τον Peter Gilbert, μου χάρισε αυτό το δώρο".
2. Pulp Fiction
"Στη δεύτερη θέση είναι πιθανότατα το πιο επιδραστικό φιλμ της δεκαετίας, το Pulp Fiction του Quentin Tarantino από το 1994. Η ταινία πηδάει μέσα στο χρόνο για να διηγηθεί παράλληλες ιστορίες που περιλαμβάνουν μικροκακοποιούς, ξεπεσμένους μποξέρ, χαμηλού επιπέδου βαποράκια, γκόμενες γκάνγκστερ κι εκτελεστές σε μια ταινία που συνδυάζει ξαφνικές εκρήξεις δράσης με ειρωνική κωμωδία, παρωδία και χαρακτήρες που λατρεύουν να προχωρούν στις "μεγάλες στιγμές" ...συζητώντας. Αν παρακολουθήσεις τους χαρακτήρες μέσα από την πλοκή, θα ανακαλύψεις επίσης ότι οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκουν τελικά την προσωπική εξιλέωση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έτσι ώστε το Pulp Fiction μετατρέπεται σε μία κωμωδία που φοράει τη μάσκα της σκληρής ταινίας. Και είναι μια τελείως πρωτότυπη ταινία, που δυστυχώς ενένπνευσε υπερβολικά πολλούς νέους κινηματογραφιστές να γράφουν πολύ ...ταραντινικούς διαλόγους. Ήξεραν τα λόγια, αλλά όχι τη μουσική".
3. Goodfellas
"Βασίζεται στη ζωή του Henry Hill, ενός μεσαίου επιπέδου επαγγελματία εγκληματια που διηγήθηκε την ιστορία του από την ασφάλεια του προγράμματος προστασίας μαρτύρων. Και ο Henry Hill γνωρίζει τη μαφία απ' έξω κι ανακατωτά, όπως το ίδιο νομίζω κάνει κι ο Marty, κατά κάποιον τρόπο. Το οπτικό στιλ του Goodfellas ευφυώς αλλάζει κινηματογραφικό ύφος ανά δεκαετία και ο ρυθμός χτίζεται ανελέητα μέχρι το τέλος, όπου ο Henry Hill αισθάνεται ότι η σύλληψη πλησιάζει κι αντιλαμβανόμαστε ότι χωρίς ανάσα τρέχουμε στο πλάι του. Το Goodfellas συνδυάζει σοφία για την ανθρώπινη φύση με μία μαγευτική ιστορία και είναι ένα από τα καλύτερα φιλμ των 90's".
4. Fargo
"Εδώ βρίσκονται δύο από τις αγαπημένες ερμηνείες όλων για αυτήν τη δεκαετία. Η Frances McDormand ως η ...πολύ έγκυος αρχιφύλακας που ανακρίνει τον William H. Macy, εκείνος ως ο πολύ νευρικός πωλητής αυτοκινήτων που έχει μπλεχτεί σε μία ψεύτικη απαγωγή. Το πλέον καταπληκτικό πράγμα με το Fargo είναι ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζει μία γνήσια συναρπαστική και ευφυή πλοκή εγκλήματος με ένα τόσο καλόκαρδο πορτρέτο μιας θαραλλέας αστυνομικού. Και η φωτογραφία μετατρέπει τον καιρό σε χαρακτήρα - αυτή η ψυχρή, λευκή, χιονισμένη έρημη χώρα όπου τα αυτοκίνητα δε ξεκινούν κι ακόμα και οι μπάτσοι φοράνε καπέλα σαν του Elmer Fudd. Το Fargo είναι ένα από τα καλύτερα φιλμ της δεκαετίας".
5. Three Colors: Blue, White and Red
"Αλληλοσυνδεόμενα έργα που καταπιάστηκαν με τον τρόπο που οι ζωές βιώνονται στο έλεος της μοίρας, της σύμπτωσης και της τυφλής τύχης".
6. Schindler's List
"Με τον Liam Neeson ως ο τολμηρός και καλόκαρδος άντρας που σώζει τις ζωές 1100 Εβραίων εξαπατώντας τους Ναζί με τους δικούς τους σκληρούς κανόνες".
7. Breaking the Waves
"Η ταινία του Las von Trier με την Emily Watson ως το απλό κορίτσι από τη Σκωτία με το καταπιεστικό παρελθόν και τον Stellan Skarsgard ως τον εργάτη που τη ζαλίζει από έρωτα".
8. Leaving Las Vegas
"Με τις καταπληκτικές ερμηνείες του Nicholas Cage ως ο αυτοκτονικός αλκοολικός και της Elizabeth Shue ως το call girl του Las Vegas που τον συνοδεύει ευγενικά στο νομοτελειακά τελευταίο ταξίδι του".
9. Malcolm X
"Με τη φοβερή ερμηνεία του Denzel Washington ως ο χαρισματικός μαύρος ηγέτης που έδωσε μια πιο οργισμένη και πιο ριζοσπαστική εναλλακτική στη φωνή του Martin Luther King".
10. JFK
"Μια εκθαμβωτικά στιλιζαρισμένη αναπαράσταση της παράνοιας, της καχυποψίας και του μυστηρίου που ακόμα περιτριγυρίζει τη δολοφονία του Kennedy".
Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου