CRAZY, STUPID, LOVE (2011), των Glenn Ficarra και John Requa

Γνωρίζοντας πως το σκηνοθετικό ζευγάρι Ficarra - Requa βρισκόταν πίσω από το σενάριο του απολαυστικού Bad Santa (2003), απορείς πώς η σατιρική, politically incorrect ματιά τους ξέπεσε σε εύκολους συναισθηματισμούς και τηλεοπτικές κομεντί για Κυριακάτικα μεσημέρια. Οι ερωτικοί μπελάδες μιας πλειάδας χαρακτήρων που (σχηματικά βέβαια, αλλά τι περιμένατε;) συμπλέκονται με φόντο τη σύγκρουση γενεών κι στιλιστικών αντιλήψεων ούτε κατά διάνοια δε διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας. Τα ρομάντζα, οι ανεκπλήρωτοι έρωτες και το κατάλληλο ντύσιμο είναι τα μεγαλύτερά σου προβλήματα όταν έχεις λύσει κάθε βιοποριστικό ζήτημα, κι αν η αβίαστη πίστη των σεναριογράφων στη μία και μοναδική αγάπη δεν φορτώνει με αρκετό μελοδραματικό βάρος το φιλμ, τα διαδοχικά δακρύβρεχτα λογύδρια που επιφυλάσσει το φινάλε εγγυώνται για αυτό.

Φυσικά, υπάρχουν κι αρετές στο Crazy, Stupid, Love. Η μεγαλύτερη είναι το εντυπωσιακό cast που το απολαμβάνει καταφανώς, μεταδίδοντας τη δική του διασκέδαση στο θεατή. Από το σοφά συγκρατημένο Steve Carell, στην εντυπωσιακή δουλειά της Emma Stone στη δημιουργία ενός ιδιοσυγκρασιακού χαρακτήρα, έως τους απενοχοποιημένα σαλεμένους δεύτερους ρόλους της Marisa Tomei και του Kevin Bacon. Κορυφαίος όλων ο Ryan Gosling, αποδεικνύει ότι στο εύρος του ταλέντου του ανήκει πλέον και η εξαίρετη αίσθηση του κωμικού συγχρονισμού. Επιπλέον, υπάρχουν αρκετές σκηνές που το γέλιο βγαίνει αβίαστα και μερικές πραγματικά εμπνευσμένες ατάκες. Ωστόσο, η υπερβολικά μεγάλη διάρκεια και η αφόρητα διδακτική διάθεση των δημιουργών συμπαρασύρουν ολόκληρο το φιλμ σε ένα κινηματογραφικό déjà vu, ευχάριστο ανά στιγμές, πληκτικό σε άλλες και, εν τέλει, κατώτερο των ίδιων των δυνατοτήτων του.

Αχιλλέας Παπακωνσταντής