Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

THE WAY BACK (2010), του Peter Weir


Εφτά ολόκληρα χρόνια περιμέναμε τη νέα ταινία του Peter Weir και, μετά την προβολή του The Way Back, ομολογώ πως καλύτερα να περιμέναμε περισσότερα. Να δεχτώ πως αυτό που ενδιέφερε τον, ούτως ή άλλως, σπουδαίο Αυστραλό σκηνοθέτη ήταν μια ιστορία επιβίωσης, τα όρια της ανθρώπινης δύναμης και αποφασιστικότητας, η διαπίστωση του πόσο «μικροί» τελικά είμαστε σε έναν πλανήτη γεμάτο αχανή τοπία με τη φύση να δηλώνει με κάθε τρόπο την κυριαρχία της. Και πως η ένταξη σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα εξυπηρετεί τη συναισθηματική και διανοητική μέθεξη του θεατή, υπαγορευμένη άλλωστε από τα, ομολογουμένως εντυπωσιακά, αληθινά περιστατικά στα οποία στηρίχτηκε. Όμως, πρώτα έρχεται η πολιτική ενόχληση: κανείς δεν αμφισβητεί το πραγματικό πρόσωπο του σταλινικού καθεστώτος, αλλά η νηπιακή πολιτική κρίση της ταινίας απλώς επιτείνει τη σύγχυση ανάμεσα σε σταλινισμό και κομμουνισμό, με μια σειρά από προπαγανδιστικές σκηνές γελοίας εφευρετικότητας. Δυστυχώς, όμως, ακολουθεί μία απείρως σημαντικότερη απογοήτευση. Λείπει το ανθρώπινο δράμα, λείπει η οποιαδήποτε στοχαστική διάθεση, οι χαρακτήρες μοιάζουν μονοδιάστατοι χωρίς την παραμικρή εσωτερική πάλη (όπως θα περίμενε κανείς με το Γολγοθά που πέρασαν) και οι εύκολοι συναισθηματισμοί δίνουν και παίρνουν σε σκηνές κι ατάκες. Κρίμα.

Υ.Γ. Παρακολουθώντας συνεντεύξεις του Weir για την ταινία ήρθε το τελικό χτύπημα. Είμαι σίγουρος πως επί Μακάρθυ ο τύπος θα κάρφωνε στεγνά και τον Καζάν… Ξανά κρίμα.

Αχιλλέας Παπακωνσταντής

4 σχόλια:

Άκης Καπράνος είπε...

Μεγάλη κουράδα ταινία

Άκης Καπράνος είπε...

Ή μεγάλη ταινία κουράδα

kioy είπε...

Δεν ξέρω αν η ταινία αυτή καθ' αυτή ήταν τόσο μεγάλη απογοήτευση, όσο το γεγονός ότι ανήκει στη φιλμογραφία ενός, κατά το παρελθόν τουλάχιστον, τεράστιου καλλιτέχνη.

Ταυτίζομαι. δυστυχώς, με τα όσα γράφεις..

theachilles είπε...

Σχόλιο επικών διαστάσεων από τον μεγάλο Άκη.

Kioy,
μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο. Επειδή εμπιστεύομαι (διόρθωση: εμπιστευόμουν)τον Weir, παρατήρησα με μεγαλύτερη ευκολία δυο - τρεις σκηνές που θύμιζαν το μεγαλείο του - όπως εκείνες στην έρημο, με την απουσία μουσικής υπόκρουσης. Αν το φιλμ έφερε την υπογραφή κάποιου καινούριου, μάλλον θα τη διέγραφα πλήρως από τη μνήμη μου επί τόπου.

Δημοσίευση σχολίου