Με τα We Don’t Live Here Anymore και The Painted Veil, ο John Curran κέρδισε εύκολα μια θέση στην κατηγορία των σκηνοθετών που σε γοητεύουν με έναν ιδιόρρυθμο τρόπο και σε κάνουν να περιμένεις το επόμενό τους βήμα. Δυστυχώς, το Stone μοιάζει λίγο στην αναμέτρησή του με τις προσδοκίες μου – και όχι μόνο. De Niro και Norton βάζουν τον αυτόματο πιλότο, αρκετός για να τους κρατήσει στο ύψος τους αλλά αφόρητος όταν γνωρίζεις το που μπορούν να φτάσουν ηθοποιοί τέτοιας κλάσης, το ίδιο κάνει και ο Curran που αυτή τη φορά η συγκρατημένη, βουβή του σκηνοθεσία απλά καταλήγει υποτονική και αδιάφορη. Υπάρχει αναμφισβήτητα ένα ενδιαφέρον πίσω από ένα βραδυφλεγές θρίλερ που εστιάζει στους διαλόγους, αλλά το αφελές θρησκευτικό πέπλο που πλανάται στην ιστορία υποβιβάζει το φιλμ και το καταδικάζει στη λήθη. Το μόνο που μένει είναι η Milla Jovovich (κι αυτό τα λέει όλα αν σκεφτεί κανείς τα άλλα ονόματα του cast…) και το μυστηριωδώς γοητευτικό πρώτο τετράλεπτο, θαρρείς από μόνο του μια αξιοθαύμαστη μικρού μήκους ταινία.
Αχιλλέας Παπακωνσταντής
Τρίτη 2 Αυγούστου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
εισαι πολυ επιεικης με το εργο και τους de niro,norton...αν δεν υπηρχε η milla δεν νομιζω να αντεχες να το δεις μεχρι τελους..
Δεν έχεις και πολύ άδικο ρε Μπαναώτη. Χρόνια πολλά κιόλας.
Υ.Γ. Γύρνα στην Εθνική.
Δημοσίευση σχολίου