CANNES 2012 - Day 2, 17 Μαΐου

De Rouille et d’Os του Jacques Audiard

Αφού κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο για τον Un Prophète το 2009 και το Βραβείο Σεναρίου για το Un Héros Très Discret το 1996, ο Audiard επιστρέφει στο φεστιβάλ με μία αναπάντεχη – για τα δεδομένα του – ταινία. Ένα μελοδραματικό love story στα χέρια του είναι σίγουρο πως δε θα ξεφύγει προς κατευθύνσεις ανεπιθύμητες - παρά το γεγονός ότι η Stéphanie καθηλώνεται μετά από ένα ατύχημα σε αναπηρικό κοριτσάκι τη στιγμή που ο Ali αποτελεί τον μάλλον κοινότυπο ήρωα του μυώδη, ακαλλιέργητου άντρα με τις υπέρμετρες ευαισθησίες. Η σήμα κατατεθέν πειθαρχημένη αφήγηση του σκηνοθέτη αφήνει χώρο για συναισθηματικές εξάρσεις στους δύο ηθοποιούς του, την Marion Cotillard και τον Matthias Schoenaerts, οι οποίοι ανταποκρίνονται επιτυχώς στην ευθύνη. Κρατήστε τις ερμηνείες τους για τη βραδιά των βραβείων. Οι πρώτες κριτικές είναι διχασμένες, προδικάζοντας κατά πάσα πιθανότητα μία ακόμα άκαρπη υποψηφιότητα του Audiard για το Χρυσό Φοίνικα, ας κρατήσουμε όμως τα πολύ επίκαιρα λόγια του στη συνέντευξη τύπου: «Η ταινία μας αφορά ανθρώπους σε εποχή κρίσης, όταν η κοινωνία στρέφεται προς τη βαρβαρότητα, όταν ο κόσμος ψάχνει για φαγητό στους κάδους απορριμάτων. Γι’αυτό η φυσική δύναμη εδώ γίνεται ξανά τόσο σημαντική». Βλέποντας τα ονόματα των αδερφών Dardenne στην παραγωγή, η παραπάνω δήλωση αποκτά διαφορετικό νόημα και σίγουρα μας κάνει να ανυπομονούμε. Ας σημειωθεί ότι το De Rouille et d’Os είναι η δεύτερη ταινία στις φετινές Κάννες, μετά το Moonrise Kingdom, όπου τη μουσική συνθέτει ο Alexendre Desplat.  

After the Battle του Yousry Nasrallah 

Η πρώτη ταινία που καταπιάνεται με την Αραβική Άνοιξη φτάνει στις Κάννες, δίνοντας στο φεστιβάλ την ευκαιρία να περηφανευτεί για την πολιτική του επικαιρότητα. Τα γεγονότα στην Πλατεία Ταχίρ που οδήγησαν στην εκθρόνιση του Μουμπάρακ βρίσκονται στην εκκίνηση του After the Battle, πριν το φιλμ του Nasrallah προτιμήσει να επικεντρωθεί στη σχέση δύο ανθρώπων, της παθιασμένης Reem και του πρώην αξιωματικού Mahmoud, και τη σύγκρουση των δύο κόσμων που αυτοί συμβολίζουν. Έχοντας διαρκώς στο μυαλό του το πολιτικό μήνυμα που επιθυμεί να κοινωνήσει στο θεατή, ο Nasrallah φαίνεται πως πέφτει στην παγίδα να αμελήσει τις δραματουργικές εκείνες λεπτομέρειες που θα συνέδεαν τη μυθοπλασία του με την εδώ-και-τώρα πραγματικότητα της χώρας του. Οι πρώτες κριτικές μιλούν για μια χαοτική μείξη πολιτικής και δράματος, όπου κάποιες στιγμές εντυπωσιακές καταπνίγονται από αφόρητα διδακτικούς διαλόγους. Πιο σημαντική, καθώς φαίνεται, κι από το ίδιο το φιλμ, είναι η δήλωση του σκηνοθέτη στη συνέντευξη τύπου ότι η παρουσία τους στις Κάννες είναι μια πολιτική διακήρυξη αφοσίωσης στον ιστορικό αγώνα του αιγυπτιακού λαού και στην ίδια την τέχνη του σινεμά. 

Αχιλλέας Παπακωνσταντής