Ένα μικρό παιχνιδάκι, περιμένω τα δικά σας σχόλια.
Καλύτερη Ταινία
The Artist
The Descendants
Extremely Loud & Incredibly Close
The Help
Hugo
Midnight in Paris
Moneyball
The Tree of Life
War Horse
Πρόβλεψη: Μεγάλο φαβορί το The Artist που, αν τελικά κερδίσει, θα το θυμόμαστε μέσα στα χρόνια ως έναν από τους πλέον αγαπημένους μας νικητές. Συγκινητικός φόρος τιμής στην ίδια την κινηματογραφική τέχνη, υπενθυμίζει πού βρίσκεται η πραγματική της αξία σε μια εποχή κυνικού overplay. Βέβαια, το ίδιο ακριβώς πράττει και το Hugo, ίσως μάλιστα και περισσότερο πετυχημένα. Είναι το outsider της κατηγορίας (μαζί με το The Descendants) αλλά αν είναι να κερδίσει ένα από τα βασικά βραβεία, δύσκολα θα είναι εκείνο της καλύτερης ταινίας.
Προτίμηση: Αν ήθελα να προσεγγίσω μια – όσο το δυνατόν – αντικειμενική κρίση, τότε το The Tree of Life θα έπρεπε να το σηκώσει με άνεση. Επειδή όμως έχει ήδη πάρει το Χρυσό Φοίνικα (που, όπως και να το κάνουμε, είναι η μεγαλύτερη βράβευση που μπορεί να λάβει ένα φιλμ παγκοσμίως – συγνώμη θείε Όσκαρ), η οπαδική μας στήριξη πάει ανεπιφύλακτα στο Midnight in Paris.
Καλύτερη Σκηνοθεσία
Michel Hazanavicius, The Artist
Alexander Payne, The Descendants
Martin Scorsese, Hugo
Woody Allen, Midnight in Paris
Terrence Malick, The Tree of Life
Πρόβλεψη: Η κατηγορία (εκ των σημαντικών, εννοείται) που αναμένουμε με αγωνία αν θα μας επιφυλάξει την έκπληξη. Μεγάλο φαβορί ο Hazanavicius, ύπουλο outsider ο Payne, αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει τη βράβευση του Marty; Αξίζει ένα δεύτερο Όσκαρ, άσε που μια δεύτερη νίκη μέσα σε πέντε χρόνια φαντάζει ως η καλύτερη μορφή εξιλέωσης για το πρότερο, τριακονταετές σφάλμα της Ακαδημίας, τη στιγμή που η νίκη στις Χρυσές Σφαίρες άνοιξε το δρόμο. Ο κανόνας θέλει τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας να καταλήγουν στο ίδιο φιλμ, αλλά υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις. Ποντάρω με τόλμη στο ότι φέτος θα έχουμε ακόμα μία από δαύτες…
Προτίμηση: Με δύο πολυαγαπημένους φίλους στην τελική πεντάδα (Woody – Marty), έναν καλλιτέχνη/φιλόσοφο που θαυμάζω όσο λίγους (Malick) κι ένα φανατικό σινεφίλ (Hazanavicius), η μόνη περίπτωση να στενοχωρηθώ είναι αν το κερδίσει ο Payne – όχι ότι δεν μου άρεσε το The Descendants, αλλά μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα. Πάντως, αν κερδίσει ο Allen, θα πανηγυρίζω μέχρι του χρόνου. Και μόνο η υποψηφιότητα κάνει αυτή τη χρονιά την καλύτερη των όσων έχω ζήσει εκ του σύνεγγυς…
Α’ Αντρικού Ρόλου
Demian Bichir, A Better Life
George Clooney, The Descendants
Jean Dujardin, The Artist
Gary Oldman, Tinker Tailor Soldier Spy
Brad Pitt, Moneyball
Πρόβλεψη: Μάχη για δύο η συγκεκριμένη κατηγορία. Pitt και Bichir είναι δεδομένα εκτός τελικής μάχης, ενώ ο Oldman φαντάζει νικητής και με μόνη την υποψηφιότητα. Το αγαλματάκι θα πάει μάλλον στον Clooney, αν και σε ένα (πιθανό) συνολικό θρίαμβο του The Artist, ο Dujardin δεν αποκλείεται να επωφεληθεί.
Προτίμηση: Μακράν ο κορυφαίος της χρονιάς, ο Gary Oldman χαμηλώνει ιδανικά τους τόνους και προσφέρει κάμποσες σκηνές που θα τις θυμόμαστε για πολύ καιρό.
Α’ Γυναικείου Ρόλου
Glenn Close, Albert Nobbs
Viola Davis, The Help
Rooney Mara, The Girl with the Dragon Tattoo
Meryl Streep, The Iron Lady
Michelle Williams, My Week with Marilyn
Πρόβλεψη: Σούπερ φαβορί η Streep που κυνηγάει το τρίτο αγαλματάκι της καριέρας της, το δεύτερο σε αυτήν την κατηγορία. Μοναδική επιφύλαξη πριν την ανακηρύξουμε σίγουρη νικήτρια, η νίκη – έκπληξη της Viola Davis στα βραβεία του σωματείου των ηθοποιών που σπάνια πέφτουν έξω. Το σίγουρο είναι πως παλεύουν μόνες τους.
Προτίμηση: Δεν έχω δει την Close (που μάλλον θα δίνει ρέστα). Η Williams έκανε ό,τι μπορούσε, αλλά η υποψηφιότητα μου μοιάζει υπερβολική. Η αμέριστη συμπάθειά μου πάει σε Davis και Mara. Αλλά φέτος θα το παραδεχτώ: όσο κι αν δε χωνεύω ούτε τη φάτσα της, ούτε την άνευ όρων αποδοχή της, η Streep ήταν εξωπραγματικά καλή και το αξίζει.
Β’ Αντρικού Ρόλου
Kenneth Branagh, My Week with Marilyn
Jonah Hill, Moneyball
Nick Nolte, Warrior
Christopher Plummer, The Beginners
Max von Sydow, Extremely Loud & Incredibly Close
Πρόβλεψη: Η πιο βαρετή κατηγορία από αυτή τη σκοπιά. Ο Plummer έχει κερδίσει ήδη και το ξέρουν όλοι.
Προτίμηση: Έχοντας δει μόλις δύο από τις πέντε ταινίες, είναι μάλλον αδύνατο να εκφράσω γνώμη – αν και θέλω πολύ να το κερδίσει ο Sydow για τη συνολική του προσφορά. Από εκείνες για τις οποίες έχω προσωπική άποψη, ο Plummer ήταν εξαιρετικός και σίγουρα καλύτερος από τον απλά καλό Branagh.
Β’ Γυναικείου Ρόλου
Bérénice Bejo, The Artist
Jessica Chastain, The Help
Melissa McCarthy, Bridesmaids
Janet McTeer, Albert Nobbs
Octavia Spencer, The Help
Πρόβλεψη: Με προίκα τις νίκες της σε Σωματείο Ηθοποιών και Χρυσές Σφαίρες, η Octavia Spencer κατεβαίνει ως το φαβορί. Την ανησυχεί μόνο η πιθανότητα οι υποστηρικτές του The Help να μοιραστούν ανάμεσα σε αυτήν και τη Chastain. Οπότε η McCarthy θα μπορούσε να επωφεληθεί…
Προτίμηση: Στη Jessica Chastain. Για το Help, για το Take Shelter και, κυρίως, για το The Tree of Life.
Πρωτότυπου Σεναρίου
Michel Hazanavicius, The Artist
Annie Mumolo & Kristen Wiig, Bridesmaids
J. C. Chandor, Margin Call
Woody Allen, Midnight in Paris
Asghar Farhadi, A Separation
Πρόβλεψη: O Woody θα κερδίσει για τρίτη φορά στην καριέρα του μετά από Annie και Hannah, με μόνη επιφύλαξη μια σαρωτική επικράτηση του The Artist που θα συμπαρασύρει κι αυτήν την κατηγορία.
Προτίμηση: Woody και τα μυαλά στα κάγκελα. Με υποσημείωση θαυμασμού για το επίτευγμα του Farhadi κι ένα χαμόγελο ευχάριστης έκπληξης για την παρουσία του Chandor.
Διασκευασμένου Σεναρίου
Alexander Payne, Nat Faxon & Jim Rash, The Descendants
John Logan, Hugo
George Clooney, Grant Heslov & Beau Willimon, The Ides of March
Steve Zaillian & Aaron Sorkin, Stan Chervin, Moneyball
Bridget O’ Connor & Peter Straughan, Tinker Tailor Soldier Spy
Πρόβλεψη: Ωραία μάχη εδώ. Στην τελική κούρσα πηγαίνουν μάλλον το τρίο του The Descendants και το δίδυμο του Moneyball. Αν το πρώτο πάει άκλαυτο οπουδήποτε αλλού, τότε θα παρηγορηθεί με το βραβείο σεναρίου. Zaillian και Sorkin παραμονεύουν όμως…
Προτίμηση: Καταπληκτική δουλειά από όλους. Θαυμασμός για Hugo και The Ides of March, αλλά η προτίμηση πάει στο Tinker Tailor για τη φοβερή αίσθηση της ιδανικής κινηματογραφικής διασκευής ενός πυκνογραμμένου μυθιστορήματος.
Καλύτερης Φωτογραφίας
Guillaume Schiffman, The Artist
Jeff Cronenweth, The Girl with the Dragon Tattoo
Robert Richardson, Hugo
Emmanuel Lubezki, The Tree of Life
Janusz Kaminski, War Horse
Πρόβλεψη: Μεγάλος χαμός. Δεν αποκλείεται το The Artist να τσιμπήσει ένα ακόμα βραβείο εδώ. Richardson και Kaminski το έχουν ξανακερδίσει, αλλά το αξίζουν πάλι. Πιθανότερος νικητής όμως ο Cronenweth που μας έκανε να «κρυώνουμε» μέσα στην σκοτεινή αίθουσα.
Προτίμηση: Και οι πέντε αγαπημένοι και, μάλιστα, σε εξαιρετική φόρμα. Αν πρέπει να διαλέξω έναν, αυτός θα ήταν ο Lubezki.
Αχιλλέας Παπακωνσταντής
20 σχόλια:
Μ΄αρέσει αυτό! Προβλέπω να σαρώσει ο ύπουλος Αρτίστας που το αγάπησα πολύ αλλά με τον τόσο χαμό νιώθω κάπως σαν τον παπά που βαρέθηκε το πολύ "Κύριε ελέησον". Είναι καλή ταινία αλλά όχι η καλύτερη.
Καλύτερη Ταινία
Πρόβλεψη: The Artist
Προτίμηση: Hugo Έκανε το ίδιο με το artist αλλά με έκανε να δακρύσω. Και ρε παιδί μου δεν έβλεπες την αγάπη, την ένιωθες.
Καλύτερη Σκηνοθεσία
Πρόβλεψη: Michel Hazanavicius
Προτίμηση: Martin Scorsese
Α’ Αντρικού Ρόλου
Πρόβλεψη: George Clooney
Προτίμηση: Michael Fassbender για το Shame! Αν πρέπει να παίξω με τις δεδομένες υποψηφιότητες κι εγώ Gary Oldman αλλά στην πραγματικότητα είναι η 8η επιλογή μου.
Α’ Γυναικείου Ρόλου
Πρόβλεψη: Meryl Streep(που ήταν ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ καλή)
Προτίμηση: Έγκλημα να μην είναι φέτος υποψήφια η Tilda Swinton. Ας πούμε τι έπρεπε να κάνει; Από τις υπάρχουσες, Rooney Mara.
Β’ Αντρικού Ρόλου
Πρόβλεψη: Christopher Plummer
Προτίμηση: Christopher Plummer Και μου άρεσε πολύ και ο Max von Sydow.
Β’ Γυναικείου Ρόλου
Πρόβλεψη: Octavia Spencer
Προτίμηση: Jessica Chastain εφόσον δεν είναι υποψήφια η Carey Mulligan.
Πρωτότυπου Σεναρίου
Πρόβλεψη: Michel Hazanavicius(ύπουλος σου λέω)
Προτίμηση: Woody Allen
Διασκευασμένου Σεναρίου
Πρόβλεψη: Alexander Payne, Nat Faxon & Jim Rash
Προτίμηση: John Logan γενικότερα πάντως σαν κατηγορία ποτέ δεν με ενδιέφερε.
Καλύτερης Φωτογραφίας
Πρόβλεψη: Κι εγώ δεν μπορώ να κάνω πρόβλεψη, αγνοώντας και το γενικότερο buzz(αν υπάρχει) γύρω από την κατηγορία.
Προτίμηση: Αγαπάω τρελά τον Robert Richardson. Τρελά όμως. Φέτος δυστυχώς θα τον προδώσω προτιμώντας τον Janusz Kaminski που κατάφερε να με κρατήσει ως το τέλος σε μια ταινία που βαρέθηκα από το trailer ακόμα!
Το Drive που απουσιάζει έτσι πόσο παράλογο; Too cool for this party κι έτσι;
Γεια σου Αχιλλέα. Ας αναφέρω προτιμήσεις, μιας και στις προβλέψεις - πλην της σκηνοθεσίας και του α'ανδρικού (λογικά όλα στο "The Artist")- συμφωνώ:
Ταινία: The Tree of Life
Σκηνοθεσία: Terrence Malick (αν και αυτό που έκανε ορίζεται ως μετα-σκηνοθεσία)
Α'Ανδρικό: Gary Oldman ή Brad Pitt
Α' Γυναικείο: Δεν είμαι φαν κάποιας εκ των υποψηφίων. Προτίμηση θα ήταν πάντως να μην τα σαρώσει όλα το "The Help".
Β'Ανδρικό: Christopher Plummer
B'Γυναικείο: Jessica Chastain
Πρωτότυπο Σενάριο: A Separation
Διασκευασμένο: tinker Tailor Soldier Spy
Φωτογραφία: Lubezsci ή Kaminski.
Καλημέρα σε αμφότερους.
Annie,
Μην αφήνεις την υπερπροβολή να σ επηρεάζει. Τo The Artist είναι μια καταπληκτική, μικρή ταινία που, αν το καλοσκεφτείς, συνιστά μια ευχάριστη έκπληξη η παρουσία του εδώ..
Πολύ καλός ο Fassbender αλλά πιο απαιτητικός, λεπτός κι ερμηνευτικά πιο τολμηρός ο Oldman. Μην με παρεξηγείς, μου άρεσε το Shame αλλά δεν το θεωρώ απόλυτα πετυχημένο βάσει των προθέσεών του.
Η Tilda ήταν όντως φοβερή, αλλά προσωπική εκτίμηση είναι ότι κατέρρευσε λόγω της ταινίας της. Συγνώμη κιόλας, αλλά όσο βιρτουόζικη κι αν ήταν η συνειρμική σκηνοθεσία του We Need to Talk About Kevin και όσο tour de force κι αν έδωσε η Swinton, το φιλμ έχει έναν προβληματισμό νηπιακό. Δεν με τάιζε η μάνα μου και σκοτώνω τους συμμαθητές μου. Ψυχανάλυση του καφενείου. Ας παρακολουθήσει η κυρία Ramsay λίγο Haneke, η κινηματογραφική ενασχόληση με το ζήτημα της βίας και των γενεσιουργών αιτιών της έχει προχωρήσει χιλιόμετρα μπροστά από τη δική της οπτική.
Για το Drive, συμφωνώ. Too cool. Αλλά είπαμε, έχει πάρει βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες - who cares about uncle Oscar....
Moody,
βλέπεις Dujardin στον α΄ αντρικό ε; Να σου πω κι έναν ακόμα, παράδοξο, λόγο για τον οποίο κλίνω προς νίκη του Clooney. Θυμάσαι πότε είχε κερδίσει το Όσκαρ Β' Αντρικού με τη Syriana; Τη χρονιά που η Ακαδημία τον άφησε παραπονεμένο για το σκηνοθετικό του καμάρι, το Good Night, and Good Luck. Φέτος σίγουρα θα μείνει με άδεια χέρια για το The Ides of March - δεν έχει καλά καλά μια σοβαρή υποψηφιότητα μαζέψει το έργο του. Τι λες κι εσύ;
Μετα-σκηνοθεσία όπως τα λες ο Malick. Film directing for the ages...
Ταινια:
ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ
The Artist
ΘΑ ΤΟ ΕΔΙΝΑ
Δέντρο της ζωής
Σκηνοθεσία:
ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ
The Artist
ΘΑ ΤΟ ΕΔΙΝΑ
Δέντρο της ζωής
Α Ανδρικου
ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ
The Artist
ΘΑ ΤΟ ΕΔΙΝΑ
Ή στον Κλούνεϊ ή στον Όλντμαν.
Α Γυναικείου
ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ
Η Στριπ
ΘΑ ΤΟ ΕΔΙΝΑ
Στη Γκλόουζ και γαμήστε με με τη Στριπ. Υποκριτική σημαίνει να παίζεις και με τον ηθοποιό που έχεις απέναντι σου, όχι μόνος σου. Η Γκλόουζ κάνει 42789564298568942365423 χιλιόμετρα ψηλότερη ερμηνεία. Τυφλωθήκατε; WTF?
Α, και σας παω στοίχημα ότι το πρωτοτυπο σεναριο θα το κερδίσει ο Ένας Χωρισμός, που, ρε fanboy, είναι μακράν το καλύτερο στη λίστα.
Δεν αποκλείεται με τον Clooney. Αυτά τα χρωστούμενα καταγράφονται στα Όσκαρ, αλλά είναι πιο αναμενόμενο να πάρει ό,τι βρει στο διάβα του, το "The Artist". Εκτός από το πρωτότυπο σενάριο που μια τέτοια βράβευση θα αποτελέσει άλλη μια παρωδία του "θεσμού".
Ταινία θα πάρει το Αρτίστας, θα 'θελα τους Απογόνους.
Σκηνοθεσία ο Αρτίστας, θα 'θελα ο Πέϊν και αγαπησιάρικα ο Σκορσέζε.
Πρώτο ανδρικό θα το πάρει ο Κλούνεϊ, θα 'θελα ο Πιτ
Πρώτο γυναικείο θα το πάρει η χαζοβ(α)ιόλα, θέλω η Στριπ, δεν υπάρχει συζήτηση ότι το δικαιούται.
Στα σενάρια δεν έχω γνώμη, μου αρέσει το Margin Call κι ο Σμάϊλι.
Φωτογραφία όλoι ξέρουμε ποιος θα το πάρει, θα 'θελα τον Cronenweth
Άκη,
Σου είπα αγόρι μου, δεν έχω δει την Close!! Και μην τα παραλέμε, κι εγώ δε γουστάρω Streep, αλλά αυτή τη φορά της βγάζω το καπέλο. Πιθανή η νίκη του Χωρισμού που είναι όντως εξαιρετικό. Αλλά δεύτερο καλύτερο, μετά το Midnight. Σόρυ. Για να μην μπερδευόμαστε κιόλας.
moody,
Όντως το The Artist δεν είναι ταινία σεναρίου. Και σ' αυτήν την κατηγορία φέτος έχεις τρομερούς αντιπάλους. Αλλά και πάλι, έχουν δει πολύ χειρότερα τα μάτια μας, δε θα χαρακτήριζα παρωδία του θεσμού μια τέτοια εξέλιξη.
ID,
Βλέπεις Viola ε; Μωρέ, αφού θα πάρει β' γυναικείου το Help. Δε ξέρω, περίεργη κατηγορία.
Για Lubezki ή για Kaminsky το λες;
Λουμπέτσκι βέβαια.
Δεν ήταν κακός...
ID,
ε όχι, το παραδέχομαι. Κακός δεν ήταν...
Λοιπόν, επανέρχομαι για τις υποψηφιότητες όπως θα ήταν αν η Ακαδημία άκουγε μόνο το λόγο μου...
Καλύτερη Ταινία:
Midnight in Paris
A Separation
Hugo
Le Havre
The Tree of Life
Καλύτερη Σκηνοθεσία:
Woody Allen (Midnight in Paris)
Martin Scorsese (Hugo)
Terrence Malick (The Tree of Life)
Thomas Alfredson (Tinker Tailor Soldier Spy)
Nicolas Winding Refn (Drive)
Α' Ανδρικός:
Gary Oldman (Tinker Tailor Soldier Spy)
Leonardo DiCaprio (J. Edgar)
Ryan Gosling (Drive)
Michael Fassbender (Shame)
Michael Shannon (Take Shelter)
Β' Ανδρικός:
Shahab Hosseini (A Separation)
Mark Strong (Tinker Tailor Soldier Spy)
Albert Brooks (Drive)
Stanley Tucci (Margin Call)
Christopher Plummer (The Beginners)
Α' Γυναικείος
Tilda Swinton (We Need to Talk About Kevin)
Meryl Streep (The Iron Lady)
Rooney Mara (The Girl with the dragon tattoo)
Cecile De France (Le Gamin au Velo)
Kirsten Dunst (Melancolia)
Β' Γυναικείος
Leila Hatami (A Separation)
Carey Mulligan (Shame)
Jessica Chastain (Take Shelter)
Berenice Bejo (The Artist)
Sareh Bayat (A Separation)
Καλύτερη Ταινία
Πρόβλεψη: The Artist
Προτίμηση: The Artist
Καλύτερη Σκηνοθεσία
Πρόβλεψη: Martin Scorsese
Προτίμηση: Martin Scorsese
Υ.Γ. Εγώ πάντως θεωρώ άκυρη την υποψηφιότητα του Γούντι Άλεν για μια απλά ρομαντική σκηνοθεσία, σε μια χρονιά γεμάτη από εκπληκτικές σκηνοθεσίες (The Girl with the Dragon Tattoo, Drive, Tinker Tailor Soldier Spy, Martha Marcy May Marlene, We Need to Talk About Kevin)
Α’ Αντρικού Ρόλου
Πρόβλεψη: George Clooney
Προτίμηση: Jean Dujardin
Α’ Γυναικείου Ρόλου
Πρόβλεψη: Meryl Streep
Προτίμηση: Meryl Streep
Β’ Αντρικού Ρόλου
Πρόβλεψη: Christopher Plummer
Προτίμηση: Christopher Plummer
Β’ Γυναικείου Ρόλου
Πρόβλεψη: Octavia Spencer
Προτίμηση: Jessica Chastain εφόσον δεν είναι υποψήφια η Carey Mulligan.
Πρωτότυπου Σεναρίου
Πρόβλεψη: Woody Allen, Midnight in Paris
Προτίμηση: Woody Allen, Midnight in Paris
Διασκευασμένου Σεναρίου
Πρόβλεψη: Alexander Payne, Nat Faxon & Jim Rash
Προτίμηση: Bridget O’ Connor & Peter Straughan, Tinker Tailor Soldier Spy
Καλύτερης Φωτογραφίας
Πρόβλεψη: Janusz Kaminski, War Horse
Προτίμηση: Janusz Kaminski, War Horse
Αχ, αχ, γιατί τα γράφεις αυτά Argiris...
Λοιπόν. Σκηνοθεσία δεν είναι μόνο το εντυπωσιακό γύρισμα. Είναι πριν από οτιδήποτε άλλο η αφήγηση. ΠΡαγματικά, είναι ελάχιστοι όσοι μπορούν να συναγωνιστούν τον Allen σε αυτόν τον τομέα. Ειδικά από το Match Point και μετά (με αποκορύφωμα στον τομέα της αφήγησης το Cassandra's Dream και το Midgnight), οι ταινίες του Woody είναι η επιτομή του δίπτυχου απρόβλεπτου-αναγκαίου που τόσες και τόσες σχολές μας διδάσκουν. Η οικονομία στις σκηνές στα απολύτως απαραίτητα όμως απρόβλεπτα, δεν είναι σενάριο, είναι Σκηνοθεσία (με κεφαλαίο Σ). Και φυσικά, η ικανότητα να νοηματοδοτεί σκηνές με βάθος που ούτε καν φαντάζονται όσοι κολλούν στη (χιουμοριστική συνήθως) επιφάνεια, είναι επίσης σκηνοθετικό επίτευγμα. Το απλά ρομαντική σκηνοθεσία ίσως να πηγαίνει πιο πολύ στο ρομαντική φωτογραφία με το χρυσό φως, που είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Όσον αφορά τους άλλους που αναφέρεις, ναι ο Fincher ίσως και να έπρεπε να είναι μέσα. Σίγουρα έπρεπε να είναι ο Refn και ο Alfredson, πραγματικά σπουδαία σκηνοθεσία έδωσαν αμφότεροι (αντί πχ του Payne που δεν έκανα πολλά παραπάνω από το να υπηρετήσει ένα υπερεκτιμημένο σενάριο, ο Clooney του The Ides of March ήταν σίγουρα ανώτερος σκηνοθετικά). Για το Martha μπούρου μπούρου δεν έχω γνώμη, δεν το είδα ακόμη. Για το We Need to Talk About Kevin εννοείται πως διαφωνώ. Πολύ ταλέντο στην εικονογράφηση και στο συνειρμικό ντεκουπάζ, αλλά ρε φίλε, ο προβληματισμός της είναι τουλάχιστον νηπιακός. Δεν είναι video art το σινεμά. Θέλει πάρα πολύ ωρίμανση η κυρία Ramsay για να βλέπει το όνομά της δίπλα από αυτό του Allen, οπουδήποτε!
Τα γράφω για να σε πειράζω και να ανοίγουμε κουβέντα :)
Το ξέρω ότι η σκηνοθεσία δεν είναι μόνο το εντυπωσιακό γύρισμα. Και φυσικά σκηνοθεσία δεν είναι να παίρνεις μια κάμερα και να γυρνάς, αλλά πολλά περισσότερα. Ανέκαθεν ήμουν υπέρμαχος του γαλλικού όρου “Mise en scene” έναντι του αγγλικού “Direction” (για όσους ξέρουν στην κινηματογραφική γλώσσα υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ τους). Απλά εγώ είμαι μεγάλος λάτρης της φόρμας, των ιδιαίτερων σκηνοθεσιών, που κάνουν δυναμική άσκηση του ύφους. Με άλλα λόγια είμαι λάτρης της ενεργητικής σκηνοθεσίας κι όχι της παθητικής. Όσον αφορά την αφήγηση, φυσικά κι εντάσσεται στην σκηνοθετική καθοδήγηση του εκάστοτε σκηνοθέτη. Άλλωστε η αφήγηση αποτελεί ένα από τα πολύ βασικά στοιχεία της κινηματογραφικής μορφής και προσωπικά δίνω πολύ μεγάλη σημασία σε αυτήν (δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σε αρκετά σχόλιά μου για ταινίες αναφέρομαι σε αυτήν). Τώρα για την περίπτωση του Γούντι δεν θα διαφωνήσω ιδιαίτερα. Όντως από το “Match Point” κι έπειτα έχει αλλάξει κάπως το σκηνοθετικό του ύφος και τα αναλύεις πολύ καλά πιο πάνω. Απλά εγώ θεωρώ ότι δεν είναι πάντα τόσο επιτυχημένα όσο τα παρουσιάζεις εσύ. Μια παρόμοια συζήτηση μου φαίνεται είχαμε ξανακάνει και στο μπλογκ της Annie, όπου και τότε διαφωνούσαμε για τον Γούντι.
Εγώ αντιθέτως πιστεύω ότι η Ράμσεϊ υπηρέτησε πολύ καλά το σεναριακό υλικό που είχε στα χέρια της. Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις με τον “νηπιακό προβληματισμό” ωστόσο μην ξεχνάς ότι η ταινία δεν αντλεί έμπνευση από ρεαλιστικές καταστάσεις αλλά από μυθιστόρημα. Και τα μυθιστορήματα πολλές φορές δεν συμβαδίζουν με τις καταστάσεις που βιώνουμε στην πραγματική ζωή. Αυτό που θέλω να πω δηλαδή είναι ότι δεν πρέπει να το κρίνουμε ως ρεαλιστικό δράμα αλλά ως “μυθιστορηματικό δράμα”.
Θα συμφωνήσω για την περίπτωση του Πέιν και το υπερεκτιμημένο σενάριο των “απογόνων”.
Kαλυτερη ταινια: Θα το παρει ο «Αρτιστας» και συνολικα, οχι αδικα. Κι ας μην ειναι αντικειμενικα η καλυτερη ταινια. Κι ας μην αναφερομαστε σε αυτον με την ιδια θερμη σε λιγα χρονια. Πιστευω πως ολοι μας αγαπησαμε αυτο το φιλμ (περισσοτερο η λιγοτερο), για τους λογους που ορθως αναφερεις Αχιλλεα.
Σκηνοθεσια: Για μενα ο Terrence Malick δε θαπρεπε ναχει αντιπαλο. Θεωρω πως μας χαριζει μια ασυλληπτη σκηνοθετικα ταινια, με μοναδικα πλανα... Ο Hazanavicius αρκετα καλος, αλλα ειπαμε, ας περιοριστει στη βραβευση για καλυτερη ταινια.. Ο Payne υπερτιμημενος για μια μετρια (για μενα) ταινια, με συνηθισμενη ιστορια..
Α' Ανδρικου ρολου: Ο Dujardin θεωρω πως το αξιζει. Ακολουθει ο Oldman, ενω ο Clooney ρε παιδια δινει μια αρκετα ωριμη ερμηνεια, συμφωνοι, αλλα καλυτερη της χρονιας; Οχι δα.. Ασχετως αν ο Θειος του χρωσταει ενα βραβειο..
Α' Γυναικειου ρολου: Παραδεχομαι την τεραστια Meryl Streep, αλλα ρε παιδια, αν δεν το παρει ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ η ετερη μεγαλη κυρια Glenn Close, ΠΟΤΕ; Η υποψηφιοτητα της Williams, για γελια..
Β' Ανδρικου ρολου: Ο Plummer τοχει ηδη τσεπωσει και δικαιως.
Β' Γυναικειου ρολου: Η Chastain ξεχωριζει απ'τις υπολοιπες εδω.. Αρκετα καλη και η Spencer.
Πρωτοτυπου σεναριου: Θελει κι ερωτηση; Γουντι!
Ωστοσο, το ιρανικο παρα πολυ καλο!
Για το Διασκευασμενο σεναριο δεν εχω προτιμηση, ενω για εκεινο της φωτογραφιας, ξεχωρισα ελαφρως το "The Tree of Life" αναμεσα σε σημαντικες συνυποψηφιοτητες!
argiris,
Ωραία τα λες για mise en scene και direction, εγώ κλίνω προς μια αρμονική σύνθεση αυτών των δύο. Συνεχίζουμε να διαφωνούμε για τον Woody, and that's the beauty of it.
Για τη Ramsay δεν ήθελα να πω ότι δεν είναι ρεαλιστικά ακριβές. Ακόμα κι αν βασίζεται σε μυθιστόρημα που με προβληματισμό που θυμίζει ψυχανάλυση δημοτικού, ο ικανός σκηνοθέτης το διακρίνει και το ξεπερνά. Η Ramsay προσπάθησε να το κάνει εικονοπλαστικά και, ομολογώ, υπήρξε σε στιγμές εντυπωσιακή, αλλά - όπως ξαναείπα - το σινεμά δεν είναι video art. Απαιτώ κι ένα βάθος στο εντυπωσιακό οπτικό παιχνίδι των συνειρμών.
Mike,
Συμφωνούμε σχεδόν σε όλα στις προτιμήσεις.
Κι αφού τώρα ξύπνησα, να το πω:
Woodyy!!!!!!!!!!!! Το πήραμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Άκη, συγνώμη που φώναξα τόσο δυνατά στο άκουσμα της νίκης του και ξεσηκώθηκε η γειτονιά. I couldn't help it.
Πολύ συμπαθητική η οσκαρική βραδιά. Η ομάδα του Artist ήταν τόσο συμπαθητική που μ' έπιασα να χαίρομαι για τη νίκη του Dujardin. Μεγάλη στιγμή η αφιέρωση του Hazanavicius στον Billy Wilder. Γλυκύτατος ο Μάρτιν, όπως πάντα, κι ας έμεινε το Hugo σε πέντε τεχνικά βραβεία (not bad really), ενώ ο Κρίσταλ είχε μερικές απολαυστικές εμπνεύσεις.
Καλά μην νομίζεις ότι η διαφωνία μας για τον Γούντι είναι μεγάλη αλλά σε λεπτομέρειες. Ναι όντως "that's the beauty of it". Πάντως από ότι έχω καταλάβει ο Γούντι πρέπει να είναι, αν όχι ο αγαπημένος σου σκηνοθέτης, τουλάχιστον μες στους τρεις. Είναι έτσι;
Όντως δεν έχεις κι άδικο για αυτό που λες για την Ramsay και την ψυχανάλυση της ταινίας όπου όπως είπες “ο ικανός σκηνοθέτης το διακρίνει και το ξεπερνά”. Μην νομίζεις ότι ξετρελάθηκα κιόλας (η βαθμολογία που της έχω βάλει είναι 3,5/5: Αρκετά καλή) καθώς κάποια πραγματάκια στο σενάριό της δεν μου κάθισαν καλά (αν και γενικά τρελαίνομαι για τέτοιου είδους stories). Όποιος σκηνοθέτης καταφέρει να δώσει βάθος στον εσωτερικό ψυχισμό των χαρακτήρων μιας ταινίας (χωρίς να καταφεύγει σε σεναριακές ευκολίες) μέσα από “ένα εντυπωσιακό οπτικό παιχνίδι των συνειρμών”, τότε για μένα αυτή η ταινία αγγίζει την τελειότητα. Το “We Need to Talk About Kevin” στηριζόταν σε ένα ούτως ή άλλως αβανταδόρικο μυθιστόρημα και ίσως η Ramsay να παγιδεύτηκε σε αυτό. Μόλις εχθές έτυχε και είδα το “3 Women” του Robert Altman και το αναφέρω αυτό γιατί αποτελεί πιστεύω και το καλύτερο παράδειγμα όλων των παραπάνω καθώς ο σπουδαίος αυτός σκηνοθέτης ανέδειξε ιδανικά την γυναικεία (διαταραγμένη θα πρόσθετα) ψυχοσύνθεση μέσα από “ένα εντυπωσιακό οπτικό παιχνίδι των συνειρμών” (αν και αυτό πιστεύω το είχε καταφέρει καλύτερα στο αριστουργηματικό “Images”). Πραγματικά εξαιρετική ταινία.
Ελπίζω να μην κούρασα με την πολυλογία μου...
Εννοείται πως δεν κούρασες! Δε θέλω να δηλώσω το προφανές, αλλά με χαροποιούν μεγάλα σχόλια που προκαλούν συζητήσεις.
Δε ξέρω αν είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης, σίγουρα είναι μέσα στους δέκα αγαπημένους μου (τυχαίος αριθμός, αρκετά ευρύχωρος για να ...ανασαίνουν οι επιλογές μου!) και μάλλον είναι ο πιο "προσωπικός" μου, ο καλύτερός μου φίλος....
Συμφωνώ κι επαυξάνω για τον Altman. Είναι άλλη κλάση ο άνθρωπος.
Γράφω καθυστερημένα και εγώ τις προτιμήσεις μου στις βασικές κατηγορίες καθώς δεν πρόλαβα να κάνω προβλεψεις:
Ταινία: The Tree of Life
Σκηνοθεσία: Martin Scorsese (επειδή δίνει μια άλλη, μοναδική διάσταση στην 3D αισθητική) με δεύτερη επιλογή τον Malick
A' Ανδρικός: Gary Oldman (μακράν ο καλύτερος όλων).
Α' Γυναικείος: - (αφού έλειπε η Tilda Swindon, η κατηγορία έπεσε σε ανυποληψία)
Δεν ήταν κακή χρονιά, τουλάχιστον βραβεύτηκε μια καλή ταινία. Με εξάιρεση τον Payne (εκεί θα έπρεπε να βρίσκονται ο Alfredson, o Winding-Refn ή ακόμη και ο παλαίμαχος Steven Spielberg), η πεντάδα των σκηνοθετών είναι από τις καλύτερες των τελευταίων είκοσι χρόνων.
Γεια σου μέγιστε Μπουκ.
Οι δικές μου προτιμήσεις δε διαφέρουν και πολύ από τα γραφόμενά σου.
Εκεί που συμφωνώ κι επαυξάνω είναι με την τελευταία σου πρόταση. Η καλύτερη χρονιά στα Όσκαρ από το 2008 (πιθανότατα συνολικά καλύτερη κι από τότε) και θα ήταν απλά τέλεια αν αντί του Payne, υπήρχε ένας εκ των Alfredson ή Refn. Αλλά με Woody, Marty, Terrence, ας μην παραπονιόμαστε...
Καλησπέρα,
Για αυτά που γράφεις σε κάποιο σχόλιο όσον αφορά την σκηνοθεσία του Γουντί Άλεν, συμφωνώ πάρα πολύ με την αφήγηση και μάλιστα την χρονιά του Match Point η σκηνοθεσία του Άλεν ήταν κατά μακράν η αγαπημένη μου, πάνω από όποινοδήποτε στην πεντάδα και πάνω ακόμη και από τον Ang Lee του αριστουργηματικού Brokeback Mountain.
ΟΜΩΣ
πιστεύω πως η σκηνοθεσία του στο Μεσάνυχτα δεν είχε κάτι ιδιαίτερο και δεν υπηρετούσε την σκοπιά της αφήγησης που παραθέτεις. Εντελώς διεκπεραιωτική την βρήκα. Γενικότερα και το σενάριο που σας ξετρέλανε όλους ακόμη δεν το έχω καταλάβει. Για μένα Bridesmaids και τα μυαλά στα κάγκελα. :-)
Γενικά για τις προτιμήσεις μου, μπες, αν θες και προλαβαίνεις, στο blog μου (like-tears-in-rain-gr.blogspot.com), είχα αναρτήσει διάφορα posts με την ευκαιρία των blogoscars - αγνόησε τα κατεβατά και επικεντρώσου στα ονόματα! :-P Επίσης είδα πολύ πρόσφατα Tinker Tailor κτλ, Hugo, Moneyball και για αυτό λείπουν (ιδιαίτερα το πρώτο) από τις λίστες μου.
Για τις προτιμήσεις της Ακαδημίας, να πω:
Ταινία: The Tree of Life
Σκηνοθεσία: Terrence Mallick
A' Ανδρικού: Jean Dujardin ή Gary Oldman
Α' Γυναικείου: - "(αφού έλειπε η Tilda Swindon, η κατηγορία έπεσε σε ανυποληψία)"
συμφωνώ και επαυξάνω (αν και μου άρεσε πάρα πολύ και η Davis)
Β’ Αντρικού: Μόνο Jonah Hill έχω δει και αναρωτιέμαι τι μέσον έχει.
Πρωτότυπου Σεναρίου: Bridesmaids
Διασκευασμένου Σεναρίου: The Descendants (τεράστιος ανταγωνισμός η κατηγορία)
Καλύτερης Φωτογραφίας: Νομίζω είναι ΠΡΟΦΑΝΕΣ.
Σας ευχαριστώ για τον χώρο και με συγχωρείτε γιατί πάω να ξεράσω τώρα, είδα στο imdb τα oscars του 2006 και θυμήθηκα ότι το Crash είχε πάρει ΚΑΙ όσκαρ σεναρίου. Πάντω από το Match Point. :-/
Β’ Γυναικείου: McCarthy για την ερμηνεία που είναι υποψήφια, Chastain για την ερμηνεία της στο Tree of Life
cinenaupigos,
Καλημέρα. Υπάρχει ένα κείμενο στο blog που μιλάει για το Midnight in Paris αναλυτικά. Εδώ ας σταθώ μόνο στη σύζευξη δύο αντιθέσεων που μέσα στα χρόνια εκπροσώπησαν οι χαρακτήρες του Allen.Πάθος (στη ρομαντική του, άλλοτε γλυκιά κι άλλοτε βίαη, εκδοχή)- συμβιβασμός και φαντασία - πραγματικότητα. Αν προσθέσεις σε αυτά το διαπολιτισμικό σχόλιο, που ας μη ξεχνάμε ότι συνιστά αυτοκριτική πριν απ' όλα, και φυσικά την εσωτερική ανάγκη κάθε αλλενικού ήρωα για κάποιας μορφής (ή κάποιου βαθμού) ακεραιότητα, νομίζω ότι δικαίως ο κόσμος (παρα)μιλάει για το σενάριο της ταινίας. Κι όταν όλα αυτά καταλήγουν με αβίαστα δάκρυα συγκίνησης στην τελευταία σκηνή της ποθητής βροχής, ε ναι, υποκλίνομαι στο σκηνοθέτη Woody.
Τραγική η χρονιά του Crash για τα Όσκαρ, αλλά πιο τραγική ακόμα η πρόσφατη θριαμβευτική βραδιά του Slumdog Millionaire. Γενικά από τη νίκη των Coen το 2008, η φετινή ήταν η καλύτερη χρονιά.
Είδα τις προτιμήσεις σου στο blog σου, ιδιαίτερες επιλογές, με αρκετές συμφωνώ και με άλλες διαφωνώ. Θα επανέλθω εκεί για κάποια σχόλια και κουβέντα.
Δημοσίευση σχολίου