Το Φεστιβάλ Βενετίας στα 90's - Μέρος Πρώτο

1990

Στην πρώτη χρονιά της δεκαετίας, το φεστιβάλ προχώρησε σε μια επιλογή βραβείων που δίχασε. Ενώ όλοι κι όλα έδειχναν προς την πλευρά της Jane Campion και το An Angel at My Table, τελικά το φαβορί αρκέστηκε στο Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής. Ο Χρυσός Λέοντας απονεμήθηκε στο κινηματογραφικό παράδοξο με το όνομα Rosencrantz and Guildenstern are Dead του Tom Stoppard, που έκτοτε δεν ασχολήθηκε ξανά με την κινηματογραφική σκηνοθεσία. Το φιλμ είχε ένα άκρως ενδιαφέρον σενάριο (δύο δευτερεύοντες χαρακτήρες από τον σαιξπηρικό Άμλετ συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους είναι προϊόν μυθοπλασίας…) και εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο (Gary Oldman, Tim Roth). Ο Αργυρός Λέοντας – Βραβείο Σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στον Marty Scorsese για το Goodfellas.

Χρυσός Λέοντας: Rosencrantz and Guildenstern are Dead του Tom Stoppard

1991

Το φεστιβάλ του ’91 έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα πλέον τολμηρά από άποψη προγράμματος. Βετεράνοι δημιουργοί, όπως ο Jean-Luc Godard με το Allemagne 90 Neuf Zéro ή ο Werner Herzog με το Scream of Stone, παρατάχθηκαν πλάι σε νέα, αλλά πολλά υποσχόμενα ονόματα – βλέπε, Gus van Sant με My Own Private Idaho. Ενθουσιασμό προκάλεσαν τα Raise the Red Lantern του Zhang Yimou και The Fisher King του Terry Gilliam, ωστόσο μοιράστηκαν απλά τον Αργυρό Λέοντα μαζί με το J’ Entends Plus la Guitare του Philippe Garrel. Ο Χρυσός Λέοντας κατέληξε ξανά σε αουτσάιντερ, αυτή τη φορά στο Urga (Close to Eden) του Nikita Mikhalkov. Ξεχωρίζει το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στη νεαρά, τότε, Tilda Swinton για το Edward II του Derek Jarman και το αντίστοιχο αντρικής ερμηνείας για τον αδικοχαμένο River Phoenix.

Χρυσός Λέοντας: Urga του Nikita Mikhalkov

1992

Ο Gillo Pontecorvo (La Battaglia di Algeri) αναλαμβάνει καθήκοντα διευθυντή και ορίζει αμέσως ως στόχο του να γεμίσει τη Μόστρα με όλους τους μεγάλους σταρ της έβδομης τέχνης, χωρίς όμως κανένα συμβιβασμό στην ποιότητα του προγράμματος. Με σχετική επιτυχία στέφθηκε η πρώτη χρονιά του, με το διαγωνιστικό να περιλαμβάνει το Orlando της Sally Potter, το La Chasse aux Papillons του Otar Iosseliani, το Glengarry Glen Ross του David Mamet και το αριστουργηματικό Un Coeur en Hiver του Claude Sautet, που τιμήθηκε με τον Αργυρό Λέοντα. Το πρώτο βραβείο θα καταλήξει στο The Story of Qiu Ju του Zhang Yimou που, αν και βρέθηκε σε μεγάλη φόρμα στο πρώτο μισό της δεκαετίας, εδώ μάλλον τιμήθηκε ως επανόρθωση για την απρόσμενο προσπέρασμά του την προηγούμενη χρονιά.

Χρυσός Λέοντας: The Story of Qiu Ju του Zhang Yimou


1993

Σε αυτό το φεστιβάλ έλαμψαν δύο ταινίες, οι οποίες εξάλλου μοιράστηκαν όλα τα μεγάλα βραβεία, συμπεριλαμβανομένου και του Χρυσού Λέοντα. Το Short Cuts του Robert Altman ανέδειξε τον ουμανισμό που μπορεί να κρύβει μια πολυπρόσωπη, μοντερνιστική αφήγηση, ενώ το Trois Couleurs: Bleu του Kieslowski ξεκινούσε μια τριλογία που για πολλούς σημάδεψε το ευρωπαϊκό σινεμά των 90’s. Το γλυκόπικρο Un, Deux, Trois, Soleil του Bertrand Blier κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου, ενώ ο Scorsese μοιράστηκε μαζί με τη Winona Ryder το Βραβείο Elvira Notari για το The Age of Innocence.

Χρυσός Λέοντας: Short Cuts του Robert Altman και Trois Couleurs: Bleu του Krzysztof Kieslowski

1994

Ένα πρόγραμμα γεμάτο αντιθέσεις είχε να επιδείξει η Μόστρα το 1994. Λίγους μόλις μήνες μετά τη βράβευση του Pulp Fiction στις Κάννες, η Βενετία προσπάθησε (ατυχώς) να απαντήσει με το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής στο Natural Born Killers του Oliver Stone, σε σενάριο Tarantino. Το Heavenly Creatures του Peter Jackson μοιράστηκε τον Αργυρό Λέοντα με το πολύ δυνατό ντεμπούτο του James Gray, Little Odessa, ενώ το Lamerica του Gianni Amelio μάζεψε αποθεωτικές κριτικές και μερικά δευτερεύοντα βραβεία. Ο Χρυσός Λέοντας μοιράστηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά, πάλι δικαίως στις δυο καλύτερες ταινίες του φεστιβάλ: το Before the Rain του Milcho Manchevski και το Vive L’ Amour του ανατρεπτικού Tsai Ming-Liang.

Χρυσός Λέοντας: Vive L’ Amour του Tsai Ming-Liang και Before the Rain του Milcho Manchevski

Αχιλλέας Παπακωνσταντής