Ο GEOFF ANDREW (film editor, αρθρογράφος στο Time Out) για την ταινία και το πρόσωπο των 90's

Trois Couleurs: Bleu, Blanc, Rouge

Η υπέρτατη μαεστρία του Kieslowski πάνω στην τέχνη του, συνδυασμένη με τον μη συναισθηματικό ουμανισμό του, όχι απλά διασφαλίζει μια πολύπλοκη αλλά κρυστάλλινη διερεύνηση βαθύτατων ερωτημάτων κι επεκτείνει τις παραμέτρους της κινηματογραφικής αφήγησης, αλλά αποδεικνύει επίσης ότι η σύγχρονη "σινεφίλ ταινία" δεν είναι απαραίτητα ερμητική ή παλιομοδίτικη.

Abbas Kiarostami

Ο πλέον οξύς αλλά ταυτόχρονα και ο πιο γενναιόδωρος αναλυτής της σχέσης ανάμεσα στη ζωή και το σινεμά, κι ένας σπουδαίος ποιητής του κινηματογράφου που αβίαστα επιδεικνύει ότι η απλότητα δεν είναι κάτι απλοϊκό ή επιφανειακό. Πιθανότατα η πιο πειστική απάντηση στην εσφαλμένη εντύπωση ότι το δυτικό σινεμά μιλάει για τα πάντα.

Top Ten (χωρίς συγκεκριμένη σειρά):
Trois Couleurs (1993-94, Krzysztof Kieslowski)
Close-Up (1990, Abbas Kiarostami)
The Thin Red Line (1998, Terrence Malick)
Fargo (1996, Joel & Ethan Coen)
Nil By Mouth (1997, Gary Oldman)
Take Care of your Scarf, Tatjana (1994, Aki Kaurismaki)
The Apostle (1997, Robert Duvall)

Good Men, Good Women (1995, Hou Hsiao Hsien)
From the Journals of Jean Seberg (1995, Markl Rappaport)

Hana-Bi (1997, Takeshi Kitano)

Heat (1995. Michael Mann)